"Περιπλανώμενος"

«Τι σημαίνει “περιπλανώμενος”, Μητέρα;» ρώτησα όταν γύρισα στο σπίτι.
«Περιπλανώμενος είναι αυτός που δεν έχει σπίτι.» Απάντησε η Μητέρα, όταν κατάφερε να σταθεροποιήσει τη φωνή της.
«Εμείς θα γυρίσουμε πάλι;» ξαναρώτησα.
«Δεν ξέρω» , είπε σχεδόν ψιθυριστά.
Εκείνο το βράδυ , καθίσαμε μπροστά στη φωτιά, καρφώνοντας το βλέμμα μας στις φλόγες. Ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι θα φεύγαμε το πρωί. Η οικογένεια μου ζούσε σε αυτόν τον τόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Λες και είχαμε αναδυθεί από το χώμα, γεννημένοι από τη σάρκα του τόπου, όπως τα δέντρα και τα λουλούδια, με ρίζες βαθιές που φύτρωναν, όχι από τα πόδια μας αλλά από τις καρδιές μας.

Νομίζαμε ότι, αν πέφταμε για ύπνο, αυτό θα σηματοδοτούσε και το τέλος της παραμονής μας. Θα τελείωναν όλες οι βόλτες μας στα χωράφια και στα δάση. Θα τελείωνε η ανάσα του καθαρού βουνίσιου αέρα που όλοι αγαπούσαμε τόσο πολύ. Θα τελείωνε το κούρνιασμα γύρω από τη θαλπωρή της φωτιάς για να ακούσουμε ιστορίες και τραγούδια. Θα τελείωνε ένας κόσμος που δεν θα ξαναβρίσκαμε ποτέ πια.

Η εξουσία του Ισχυρού...

O Νίτσε είχε γράψει: «Η Παγκόσμια Ιστορία αναφέρεται σε κακούς, που έγιναν αργότερα καλοί». Μήπως είχε δίκαιο και , αν ναι, γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι εθιμικό δίκαιο ηγέτες και κατακτητές να εξοντώνουν ολόκληρους λαούς, σαν να είναι κατσαρίδες, αλλά να δίνουν χάρη στους αντιπάλους τους και πολλές φορές να τους χαρίζουν πάλι το θρόνο τους κάτω από τη κηδεμονία τους. Η σκέψη πως αυτό που θα έκαναν στον ισότιμο αντίπαλο τους μπορούσε να συμβεί κάποτε στους ίδιους τους απέτρεπε από την εκδίκηση. Οι ηγέτες έχουν την ευφυΐα να είναι αλληλέγγυοι στους ομοίους τους.

Γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι , όπως λένε οι κοινωνιοψυχολόγοι, προβάλλουν τη δυστυχία τους σαν μίσος, όχι στους ισχυρούς, που τους θαυμάζουν, αλλά σε ότι τους θυμίζει τον εαυτό τους. Περιφρονούν και μισούν τους αδύναμους, τους ανήμπορους, τους φυλετικά κατώτερους ότι δηλαδή θυμίζει την αντίθετη πλευρά της ανθρώπινης τάσης για ναρκισσιστική παντοδυναμία.

Όσο λοιπόν η πλειονότητα των ανθρώπων, ακόμη και στη δημοκρατία θα αυτομαστιγώνεται, έτσι θα γράφονται και τα βιβλία της Ιστορίας.
Οι «κατσαρίδες» θα συνωστίζονται στις προκυμαίες της Σμύρνης και της Χιροσίμα…

Τούρκικες πιέσεις στις ΗΠΑ έγραφε η εφημερίδα του ΜΕΤΡΟ τις προάλλες.. για να αποτραπεί η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από το Κογκρέσο. ..
Ο Μπους δήλωσε από την πλευρά του την προσωπική του αντίθεση και υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση του θα εργαστεί αποφασιστικά για να μην εγκριθεί το ψήφισμα. Τις δηλώσεις επιβεβαίωσε και ο Λευκός Οίκος..

Ξαφνικά ο «κακός» πρέπει να δηλωθεί στο βιβλίο της Ιστορίας ως «καλός».. Δικαίωμα απόφασης κανένα…
Δημοκρατία.. χμ ούτε ίχνος.. η εξουσία του ισχυρού μόνο!

Αλήθεια όσον αφορά το Κυπριακό πως το αποσιωπήσανε.. εκεί δεν υπάρχουν Έλληνες.. μήπως εκεί είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού?

Ανακύκλωση!!

ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΒΗΜΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ο Δήμος Πειραιά εφαρμόζει για 1η φορά στην ιστορία της πόλης Ολοκληρωμένο Σύστημα Ανταποδοτικής Ανακύκλωσης, δίνοντας τη δυνατότητα στους δημότες να επιστρέφουν για ανακύκλωση πλαστικά μπουκάλια, μεταλλικά κουτιά, γυάλινες φιάλες αλλά και μπαταρίες και μικρές ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές.
Το Σύστημα που εφαρμόζεται σε συνεργασία με την ΤΕΧΑΝ Περιβαλλοντική Διαχείριση, στηρίζεται στη χρήση εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας για την παραλαβή, επεξεργασία και αποθήκευση των συσκευασιών. Οι δημότες αυτόματα επιλέγουν είτε να παραλάβουν το σχετικό κουπόνι για δωρεάν αγορές σε συμβεβλημένα καταστήματα είτε να δωρίσουν τη σχετική αξία υπέρ της ενίσχυσης κοινωνικού σκοπού.

ΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Για να μην ξεχνάμε ότι πάνω από όλα είμαστε και άνθρωποι...

ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ ΓΙΑ ΑΠΟΡΟΥΣ

Ρολά σήκωσε το απόγευμα της Δευτέρας το πρώτο Κοινωνικό Παντοπωλείο της Αθήνας, παρουσία του δημάρχου Αθηναίων.
Το Παντοπωλείο βρίσκεται στην οδό Σοφοκλέους 66, είναι αποτέλεσμα συνεργασίας του Δήμου Αθηναίων και του Ομίλου Carrefour Μαρινόπουλος και παρέχει δωρεάν είδη παντοπωλείου , απορρυπαντικά, κατεψυγμένα προϊόντα, ρούχα, είδη οικιακού εξοπλισμού, σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη ποιότητα των προϊόντων, στα οποία τίθενται εξαιρετικά αυστηρές προδιαγραφές , ώστε να εξασφαλίζονται όλες οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.

Οι οικογένειες που «υιοθετεί» το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Αθήνας επιλέγονται από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων βάσει συγκεκριμένων κοινωνικών κριτηρίων και έχουν πρόσβαση στο κατάστημα με την επίδειξη ειδικής κάρτας. Σκοπός του προγράμματος είναι η κάλυψη πρωτογενών αναγκών επιβίωσης απόρων οικογενειών, ώστε σε συνδυασμό με ένα συνολικό πρόγραμμα που καταρτίζεται για κάθε οικογένεια να είναι σε θέση σύντομα να στηρίζονται αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις.

Ξεπούλημα σιγά σιγά όλης της Ελλάδας

Μία σειρά από στρατηγικές κινήσεις εις βάρος της Ελλάδας έχει ξεκινήσει.
Το Θέμα είναι τι θα απογίνουν οι οικογένειες που θα μείνουν άνεργες

Μετά την Ολυμπιακή, σειρά έχει ο ΟΣΕ.
Σχεδιάζονται διοικητικές αλλαγές και συγχωνεύσεις των θυγατρικών εταιρειών του Οργανισμού ο οποίος εμφανίζει τεράστιο έλλειμμα.. συνολικής αξίας 7,5 δις. Ευρώ. Τα στοιχεία αυτά έδωσε ο υπουργός Μεταφορών. Ο φάκελος του ΟΣΕ αναμένεται να ανοίξει τον Ιανουάριο και οι πρωτοβουλίες θα αφορούν συγχωνεύσεις θυγατρικών εταιρειών, νέα διοικητικά σχήματα, καινούργια επιχειρηματικά πλάνα αλλά και αλλαγές λειτουργικής διάρθρωσης.
Μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2008 θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών..για την παραχώρηση σε ιδιώτες μέρους των δραστηριοτήτων των ελληνικών λιμανιών (παραχώρηση Σταθμών εμπορευμάτων του ΟΛΠ και του ΟΛΘ) , όπως έκανε γνωστό χθες ο υπουργός Ναυτιλίας. Τα λιμάνια υπογράμμισε ο υπουργός θα διατηρήσουν το δημόσιο χαρακτήρα τους, ενώ η παραχώρηση θα γίνει με διεθνή πλειοδοτικό οργανισμό.

Υπάρχει περιθώριο διαπραγράτευσης τριών εβδομάδων μεταξύ των δύο μερών. Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν την εθελούσια έξοδο, στην περίπτωση που βρίσκονται κοντά στη συνταξιοδότηση ή τη μετάταξη τους στο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι που δεν θα επιλέξουν τις παραπάνω λύσεις, απορροφούνται σε άλλες δραστηριότητες του Οργανισμού, εξασφαλίζουν υποχρεωτικά την πρόσληψη τους από τον ανάδοχο με τα ίδια εργασιακά δικαιώματα

Και συνεχίζω:
Θέλουν να πουλήσουν τον ΟΤΕ

Αλλαγή στο ασφαλιστικό, ενοποίηση των ταμείων και μείωση των συντάξεων σε μία χώρα με ήδη χαμηλό υπόβαθρο στον τομέα της Οικονομίας και με πολίτες που στην πλειοψηφία τους ζουν σε άσχημες συνθήκες διαβίωσης..
Ενοποίηση των ταμείων.. για παράδειγμα λες και το “Χ” ταμείο Ι.Κ.Α. με τους ήδη συμβεβλημένους εργαζόμενους μπορεί να τα βγάλει πέρα.. θα μπορεί και μεθαύριο να αντεπεξέλθει με τέσσερις φορές επιπλέον εργαζόμενους…

Σχέδιο εξαφάνισης των Βαρέων και Ανθυγιεινών Ενσήμων
Εξαφάνιση από τον εργασιακό χάρτη των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων με βάση τους σχεδιασμούς της Κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό. Η Κυβέρνηση σκέφτεται ότι από τη στιγμή που θα περιορίσει τα επαγγέλματα, θα έχουν τη δυνατότητα να συνταξιοδοτούνται με τους όρους των βαρέων και ανθυγιεινών πέντε χρόνια νωρίτερα από τους άλλους, ένας μικρότερος αριθμός από τους 700.000 εργαζομένους που εντάσσονται σε αυτή τη κατηγορία.
Στα βαρέα υπάγονται οι χώροι κυρίως παραγωγικής διαδικασίας με ελάχιστες εξαιρέσεις. Τα επαγγέλματα που υπάγονται στα βαρέα όπως λέει η κυβέρνηση είναι περίπου 53.. Σκοπεύει να τα εξαλείψει αλλά όχι απολύτως. Αλλά δεν έχει προσδιορίσει ακόμα πόσα τελικά θα μείνουν…

Και ο υπόλοιπος κόσμος που δεν είχε τη δυνατότητα μόρφωσης, πως θα καταφέρει να επιβιώσει όταν θα εξαλείψουν ή τουλάχιστον θα μειώσουν τα επαγγέλματα αυτά.. Η ανεργία ήδη μαστίζει την Ελλάδα σε σημαντικό ποσοστό… μάλλον η κυβέρνηση έχει σκοπό να το αυξήσει αυτό το ποσοστό παρά να το ελαττώσει..
Για να χρυσώσει το χάπι υπόσχεται στους εργαζομένους και αύξηση των μέτρων υγιεινής στους χώρους εργασίας και περισσότερα ρεπό, να περιορίσει το χρόνο απασχόλησης

Τρομερές αλλαγές συμβαίνουν στην χώρα μας τελικά..

Παραμύθι λυπητερό..

Έσκυψε μπρος , ακούμπησε τους αγκώνες του στα γόνατα, ένωσε τα χέρια του πλέκοντας τα δάχτυλά του και κοίταξε επίμονα τη φωτιά. Εγώ έπαιζα με την κούκλα μου, αλλά τέντωσα τα αυτιά μου για να ακούσω, αφού είχα καταλάβει ότι ξεκινούσε κάποιο παραμύθι.

«Υπάρχει κάποιο μέρος στον ουρανό όπου ζουν άνθρωποι» ξεκίνησε ο Παππούς. «Έχουν μάτια και πάνω από το κεφάλι τους και έτσι μπορούν και βλέπουν προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Αν δώσεις το χέρι σε κάποιον από αυτούς, το χέρι σου θα κολλήσει με το δικό τους και δε θα μπορείς ποτέ να το πάρεις. Μία μέρα, ένας νεαρός άντρας προχωρούσε μέσα στο δάσος όταν του χίμηξε ένα αγρίμι που πετάχτηκε από ένα θάμνο. Ο άντρας φοβήθηκε και πισωπάτισε. Μετά, άρχισε να τρέχει. Το αγρίμι τον κυνήγησε και όλο και τον πλησίαζε. Στο τέλος, ο άντρας άρχισε να σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο για να γλιτώσει από το αγρίμι. Αλλά το αγρίμι άρχισε και αυτό να ανεβαίνει το δέντρο.
-Βοήθησε με, φώναξε ο άντρας, κοιτάζοντας προς τον ουρανό.

Και ξαφνικά, ένα χέρι εμφανίστηκε από τον ουρανό και ο άντρας πιάστηκε από αυτό. Το χέρι του κόλλησε στο άλλο που τον τράβηξε και τον έσωσε ακριβώς τη στιγμή που το αγρίμι θα τον έκανε κομμάτια»

Καθώς η πόλη χανόταν πίσω μας, θυμήθηκα και άλλη μία ιστορία που μας είχε πει ο Παππούς. Εκείνη με τον άνθρωπο που φωνάζει για βοήθεια σ’ αυτούς που βρίσκονται στον ουρανό και μετά σηκώνει το χέρι του και ένα άλλο χέρι τον τραβάει εκεί ψηλά. Αναρωτιόμουν αν ο Παππούς είχε καλέσει για βοήθεια από τα στρατόπεδα, αν είχε σηκώσει το χέρι του για να κολλήσει με το χέρι που τον σήκωσε στην άλλη ζωή. Μια ζωή όπου θα νιώθει ασφαλής, όπου θα μπορεί να κάθεται κοντά σε κάποια φωτιά και να παίζει το σουραύλι του και να μαθαίνει στα μικρά παιδιά την αλφαβήτα.

Δικά μου λόγια..

Από μικρή σκεφτόμουν ποια είμαι και τι κάνω.. τι θέλω να γίνω και που έχω καταλήξει ως τώρα..
Κάποτε ήμουν ευτυχισμένη με πολύ λίγα πράγματα, τώρα καταλήγω να νοιώθω δυστυχία και απογοήτευση πολύ πιο εύκολα από ότι ευτυχία..
Όσο μεγαλώνουν οι ανάγκες, τόσο πιο πολύπλοκα γίνονται τα πράγματα..
Στην ατζέντα μου, δεκάδες post it με την λέξη "θέλω" συνέχεια.. θέλω και αυτό , θέλω και εκείνο..

Άλλοθι ψάχνω να βρω , για να μπορεί ο εαυτός μου να εργάζεται συνέχεια με σκοπό να αποκτήσει και άλλα και άλλα και άλλα.. για να μην σκέφτεται.. για να μην πληγώνεται με συναισθήματα.. Για να περάσει και αυτή η δύσκολη περίοδος που περνάει..

Τι κατάφερα ;;; τίποτα... μιζέριασα.. πόνεσα.. μελαγχόλησα.. τι να τα κάνεις τα θέλω αν δεν έχεις διάθεση ψυχική, και ελπίδα μέσα σου.
Μα όλα κάνουν τον κύκλο τους.. Και όπως είναι γνωστό ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν αλλάζει. Όσο και αν προσπάθησα να καταφύγω σε ξένους ρόλους που δεν μου ταιριάζανε, είναι της ζωής το γραμμένο κάποια στιγμή να εμφανίζεται μπροστά στα μάτια σου, ποια ήσουν και τι έκανες..

Από μικρή τη χαρά την έβρισκα με πολύ μικρά πράγματα, ήξερα να νοιώθω ευτυχισμένη και να κάνω και τους δικούς μου ανθρώπους ευτυχισμένους.. Παραμέλησα πολλούς ανθρώπους.. εννοώ είχα ακόμα περισσότερα να τους δώσω και δεν τους τα έδωσα ως τώρα..
Καιρός να αναπληρώσω τα κενά, να γεμίσω περισσότερο τις στιγμές τους..

Πρωταρχικός στόχος: Πατέρας.. Μητέρα ... και οι δυο μικρότερες αδερφές..
Ύστερα: Κολλητή και ίσως κάπου .... αν χρειαστείς την παρουσία μου και εσύ....


«Και όταν έβλεπα ότι πάντα μόνο σιωπή έβγαινε από κει, έμπαινα ήσυχα μέσα και έκλεινα τα μάτια μου. Τα άνοιγα απότομα και έλπιζα ότι θα έβρισκα όρθιο εκεί τον πατέρα μου να κρατάει ένα πέταλο ή κάποιο εργαλείο, το πρόσωπο του αναψοκοκκινισμένο από τη δυνατή φωτιά, ενώ ο Παππούς θα δούλευε με δύναμη τα φυσερά που ζωντάνευαν με θόρυβο τη φωτιά»

Συνέχεια της ιστορίας..

Στα πρώτα χρόνια του πολέμου, η Τουρκία νικούσε, αλλά μέχρι το 1916 τα πράγματα είχαν γυρίσει. Τον πρώτο καιρό του πολέμου, υπήρξαν σποραδικές τρομοκρατικές ενέργειες κατά των Ποντίων και άλλων Ελλήνων από τους Νεότουρκους, ειδικά στα παράλια. Μετά τη σφαγή των Αρμενίων και Ασσύριων το 1915, οι διώξεις κατά των Ποντίων έγιναν πιο συχνές και πιο έντονες.


Ξανάρχισαν οι μαζικές απελάσεις που έγιναν κάτω από τις πιο σκληρές συνθήκες.
Πολλές χιλιάδες πέθαναν από τις μακροχρόνιες πορείες θανάτου, ενώ όλοι οι άνδρες μεταξύ είκοσι και πενήντα χρονών κλήθηκαν να υπηρετήσουν στο στρατό με την απειλή καταδίκης σε θάνατο.
Στους περισσότερους χριστιανούς δόθηκε εντολή να παρουσιαστούν στα περίφημα Αμελέ Ταμπουρού τάγματα καταναγκαστικής εργασίας, όπου τους έβαζαν να σπάνε βράχους και να ανοίγουν δρόμους για τον τουρκικό στρατό σε όλη την Τουρκία.
Κάποιους τους έστειλαν μέχρι τη Βαγδάτη στη Μεσοποταμία, άλλοι έφτασαν μέχρι τα βουνά του Καυκάσου.
Εκεί δούλεψαν στην κυριολεξία μέχρι θανάτου, χωρίς φυσικά να έχουν ούτε αρκετό φαγητό, ούτε ρουχισμό , ούτε στέγη...

Το καλοκαίρι του 1916, ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης, μιας πόλης στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, αφανίστηκε.

Ακούστηκε ότι την ίδια μοίρα είχαν και οι Έλληνες της Σαμψούντας, μιας άλλης παραλιακής πόλης. Με τη δικαιολογία ότι αναζητούσαν Πόντιους λιποτάκτες, έβαλαν φωτιά σε 88 χωριά του ποντιακού ελληνισμού.

Άρχισε μία εκστρατεία εκφοβισμών ,βιασμών, κλοπών και δολοφονιών την περίοδο μεταξύ 1914 και 1918, περισσότεροι από 100.000 Έλληνες Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους. Πολλοί άλλοι εγκατέλειψαν τη χώρα.

Για την Ιστορία: Πόντος σημαίνει..

Η λέξη «Πόντος» είναι αρχαιοελληνική λέξη που σημαίνει «θάλασσα» και «Πόντιος» είναι «ο άνθρωπος της θάλασσας».

Από αυτές τις αρχαίες ελληνικές λέξεις πήρε το όνομα της και η οροσειρά αλλά και οι άνθρωποι που την κατοικούσαν, οι Πόντιοι.

Εδώ ήταν το μέρος όπου ο Ξενοφώντας και οι «μύριοι» βρήκαν καταφύγιο μετά την υποχώρηση τους από τη Μεσοποταμία το 400π.Χ. Ο μύθος του Ιάσονα και των Αργοναυτών για την αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος σχετίζεται με τους Πόντιους, όπως και ο μύθος του Ηρακλή που καταφέρνει να πάρει τη ζώνη της Αμαζόνας Ιππολύτης.

Ο φιλόσοφος Διογένης (περίπου 412-433 π.Χ.) που λέγεται ότι γυρνούσε με ένα φανάρι σε αναζήτηση ενός καλού ανθρώπου, καθώς και ο μεγάλος ιστορικός και γεωγράφος Στράβων (περίπου 63π.Χ.- 23μ.Χ.) ήταν αμφότεροι Πόντιοι.
Αυτοί ήταν οι Πόντιοι, ο λαός της μητέρας μου, και αυτή η ιστορία τους.

ΘΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ απλά να σας πω ότι αυτά που έπαθαν οι Πόντιοι οφείλονταν στο μίσος μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων και γι’ αυτό οι Τούρκοι μας έκαναν αυτά που μας έκαναν, αλλά δεν θα ήταν η αλήθεια. Τουλάχιστον, δεν ήταν αλήθεια στα μέρη τα δικά μας. Όλα τα γύρω χωριά ήταν τούρκικα και τουλάχιστον για όσο διάστημα θυμάμαι εγώ είχαμε ζήσει με τους Τούρκους χωρίς σημαντικά επεισόδια.

Υπήρχε μία περίεργη αντίφαση όταν αναλογιζόσουν από τη μία το γεμάτο βαρβαρότητες παρελθόν της τουρκικής ιστορίας και τις σημερινές ωμότητες κατά των Κούρδων και από την άλλη τον ζεστό και φιλόξενο λαό που συναντούσες τώρα πια μετά από χρόνια όταν επισκεπτόσουν τη χώρα. Από πού πήγαζε αυτή η βαρβαρότητα; Πως είχε ξεκινήσει; Όλες οι κοινότοπες απαντήσεις πέρασαν από το μυαλό μου, όπως η απληστία, η κατάκτηση και η κυριαρχία εδαφών, ο φόβος και ο φθόνος, αλλά αυτές ήταν απλά λέξεις. Ως συνήθως, ήταν δύσκολο να συμβιβαστεί κανείς με την αγριότητα στην ιστορία μιας χώρας και την ευγένεια που συναντούσε στους ανθρώπους της.

Ιστορία του Πόντου!

Απόσπασμα από το βιβλίο της συγγραφέας Thea Halo «ούτε το όνομα μου»
Στο απόσπασμα η συγγραφέας κάνοντας ένα διάλογο με ένα δεκατετράχρονο Τούρκο μαθητή αναφέρει χαρακτηριστικά για τον αφανισμό των Ποντίων και των Ασσύριων καθώς και άλλων μειονοτήτων

«Ποια η γνώμη σου για το γεγονός ότι η βουλγαρική κυβέρνηση απέλασε όλους αυτούς τους Τούρκους» ρώτησε το αγόρι. «Δεν το βρίσκεις τρομερό;»

Η ερώτηση του με αιφνιδίασε. Δεν είχα κανένα σκοπό να αναμειχθώ σε πολιτικές συζητήσεις για όσο διάστημα θα βρισκόμουν στην Τουρκία. Αλλά είπα: «Εσύ τι νομίζεις για όσα έκανε η τουρκική κυβέρνηση στους Έλληνες και στους Αρμένιους παλιότερα;» Και όταν το είπα, κατάλαβα ότι το είπα χωρίς συναισθηματισμό, αλλά μάλλον με την ουδετερότητα που θα χαρακτήριζε ένα δημοσιογράφο και όχι την κόρη κάποιας από τα θύματα της τραγωδίας. Η συνειδητοποίηση αυτή λίγο με απασχόλησε και γύρισα να ακούσω τι θα μου απαντούσε το παιδί.
«Μα αυτό είναι διαφορετικό», είπε.
«Πως είναι διαφορετικό;»
«Οι Τούρκοι ζουν στην Βουλγαρία. Μερικοί γεννήθηκαν εκεί. Αυτή είναι η πατρίδα τους.» Το νεανικό του πρόσωπο ήταν ειλικρινές.
«Ναι», είπα «Έχεις δίκιο. Αυτό είναι διαφορετικό. Πολύ διαφορετικό. Στη Βουλγαρία, απλά έδιωξαν τους Τούρκους και τους επέτρεψαν να φύγουν ζωντανοί και με τα υπάρχοντά τους. Στην Τουρκία , εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες , Αρμένιοι και Ασσύριοι δολοφονήθηκαν, ενώ άλλοι υπέμειναν τις τρομερές πορείες θανάτου για να μπορέσουν να φύγουν.
Το στόμα του αγοριού έμεινε ορθάνοιχτο από την έκπληξη. «Αυτό δεν έγινε ποτέ» ,είπε «Δεν μπορεί να έχει γίνει!»
Έβλεπα ότι πίστευε όσα έλεγε και καταλάβαινα ότι είχα αρχίσει να ενοχλούμαι. Όχι μαζί του. Αυτό το κομμάτι της ιστορίας της Τουρκίας δεν το είχε μάθει, για προφανείς λόγους. Δεν είχαν άγνοια του παρελθόντος τους μόνο οι νέοι της Τουρκίας, αλλά η τουρκική κυβέρνηση κυριολεκτικά «εξαγόραζε την ιστορία της» στα αμερικάνικα πανεπιστήμια, κάνοντας μεγάλες δωρεές με αντάλλαγμα την αποσιώπηση του βάρβαρου παρελθόντος της στα προγράμματα σπουδών. Ήταν ένα παρελθόν που μέχρι και τον Χίτλερ είχε εμπνεύσει. «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;» είχε ρωτήσει ο Χίτλερ, δικαιολογώντας τις σφαγές των Εβραίων και των άλλων εχθρών. Σωστά. Ποιος γνώριζε καν την ύπαρξη των Ελλήνων Ποντίων;

Και για την ιστορία η γενοκτονία των Ποντίων και των άλλων χριστιανικών μειονοτήτων έγινε μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, όταν ο στρατηγός Μουσταφά Κεμάλ (που έγινε αργότερα γνωστός ως Ατατούρκ , δηλαδή «Πατέρας των Τούρκων») είχε νικήσει τους αντίπαλους και είχε την διακυβέρνηση της Τουρκίας.

Στην προσπάθεια του να εκσυγχρονίσει την Τουρκία στις νοοτροπίες της Δύσης έλαβε κάποια μέτρα.

Μέσα σε αυτά ήταν η σφαγή 1.500.000 Αρμενίων, 750.000 Ασσύριων και 353.000 Ποντίων Ελληνών, καθώς και οι σκληρές πορείες θανάτου προς την εξορία 1.500.000 Ελλήνων της Τουρκίας. Στις εξουθενωτικές αυτές πορείες θανάτου, αναρίθμητοι Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους. Κι όλα αυτά την περίοδο 1915-1923. Αυτή η γενοκτονία , που κατ’ ευφημισμό μόνο ονομάστηκε «εθνική εκκαθάριση» και «επανεγκατάσταση», αφάνισε τις περισσότερες αν όχι όλες , χριστιανικές μειονότητες στην Τουρκία και σήμανε το τέλος της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού στη Μικρά Ασία, μετά από αδιάλειπτη παρουσία 3.000 ετών.

Εθνική εκκαθάριση ονομάσανε τις δολοφονίες τόσων εκατομυρίων ανθρώπων.. Το ξενιτεμό και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που υπέστησαν όσοι "τυχεροί" Έλληνες μες την ατυχία τους κατάφεραν να σωθούν από τις σφαγές..

Επανεγκατάσταση ονόμασαν την δωρεά των ματωμένων ελληνικών πόλεων και χωριών που ξανά μοίρασαν στους Τούρκους υπηκόους τους..

Θα συνεχίσω σε δεύτερο πόστ.. την στεναχώρια και την φρίκη που μου βγάζουν όλα αυτά..

Παράδοση..

Παράδοση: σύνολο πολιτιστικών στοιχείων και αξιών του παρελθόντος που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά κα επιβιώνουν στο παρόν.

H παράδοση καλύπτει όλο το φάσμα της πολιτιστικής δημιουργίας του ανθρώπου. Περιέχει ποίκιλες δραστηριότητες, όπως γνώσεις, ιδέες, ήθη και έθιμα και γενικότερα όλα εκείνα τα πνευματικά, καλλιτεχνικά και ιστορικά στοιχεία που συγκροτούν την πολιτιστική και εθνική φυσιογνωμία ενός λαού.
Αποτελεί την σπονδυλική στήλη κάθε έθνους.

Βασικές μορφές της παράδοσης είναι: α) η εθνική-ιστορική, β) η πνευματική, γ) η θρησκευτική και δ) η πολιτιστική- ηθική.
Είναι οι παραδόσεις εκείνες, οι οποίες μαζί με την ιστορία τροφοδοτούν την εθνική συνείδηση. Μαρτυρούν την ιστορική συνέχεια του έθνους.
Ιδιαίτερα οι πνευματικές παραδόσεις είναι η μνήμη των λαών.

Απ’ όλα τα πνευματικά δημιουργήματα εκείνα που δεν έπαψαν μέσα στους αιώνες να καθοδηγούν άτομα και λαούς, είναι όσα δημιούργησαν στο χώρο του πνεύματος και της τέχνης οι Έλληνες , παλαιότεροι και νεότεροι.
Είναι φανερό πως η πνευματική παράδοση της αρχαίας Ελλάδας επέζησε και μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση. Έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στο ρωμαϊκό λαό και απ’ αυτόν διαδόθηκε σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Ο χριστιανισμός αργότερα αφομοίωσε το προσφορότερο από την ελληνική σοφία και προέκυψε η βυζαντινή παράδοση , η οποία συνεχίστηκε ζωντανή στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Η βυζαντινή παράδοση θέριεψε τις ψυχές των σκλάβων και έφερε την εθνική αντίσταση το 1821.

Με τον όρο παράδοση δε νοείται ο συντηρητισμός και η οπισθοδρόμηση, η προσκόλληση στο παρελθόν και η άρνηση του δημιουργικού παρόντος. Αντίθετα νοείται πως η αξιοποίηση του παρελθόντος είναι δυνατό να γίνει αφετηρία για ένα δημιουργικό παρόν και μέλλον.

Και γιατί τα γράφω όλα αυτά;; Γιατί δεν νοείται Ελληνισμός χωρίς παραδόσεις και παραδόσεις χωρίς ίχνος από στοιχεία του Έλληνα. Κουβαλάμε στην πλάτη μας την ιστορία ενός λαού που επέζησε μέσα στις τόσες κακουχίες και στις τόσες αντιξοότητες . Και πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό!! Αλλά και να μην ξεχνάμε τα όσα πέρασε ο λαός μας!! Να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε.Κάποιοι προσπαθούν και θα προσπαθήσουν να μας μπερδέψουν, να μας κάνουν να ξεχάσουμε!

Αλλά ο Ελληνισμός είναι αρχαία παράδοση, κρατάει πολλά χρόνια και δεν ξεχνιέται τόσο εύκολα..

Το τραγούδι της Αμαδρυάδας

Τα βήματά του έπεφταν βαριά στα σκαλιά. Σαν μην ήθελε να κατηφορίσει αλλά μια δύναμη σαν μαγνήτης τον τραβούσε στον κάμπο.

Βαριανάσανε. Δεν θα ήταν εύκολη η νύχτα σήμερα. Το ήξερε. Του ήρθαν στο νού τα λόγια του Ορσιφάντη: « Θα σου σβήσω ότι αγαπάς περισσότερο». Θα σου σβήσω είπε και όχι θα σου κλέψω ή θα σου σκοτώσω. Η περιουσία δεν σβήνει, κλέβεται. Και σίγουρα δεν εννοούσε να σβήσει τη δική του τη ζωή. Τι άλλο τότε;

Όχι , όχι δεν είναι δυνατόν! Όχι εκείνη!

Γρήγορα να προλάβει! Επιτάχυνε το βήμα του. Λαχάνιασε. Σταμάτησε για λίγο να ξαποστάσει σ’ένα βράχο. Είχε αφήσει πίσω του και τελευταία σπίτια του χωριού. Το ποτάμι να περάσει ήθελε και θα έμπαινε στο «κόσμο του κάμπου» Τον δικό του κόσμο.
Ξαφνικά, μια μελωδία λυπητερή αναδύθηκε πέρα από το ποτάμι..... Η φωνή της!

« Μη μου ζωγραφίζετε άλλους βοριάδες στο στήθος
Τον Ζέφυρο στείλτε τον γλυκό
Μήπως της φωτιάς σβήσει το μίσος

Αγγελέ μου, τη γλυκιά σου παλάμη έλα και δως μου
Δάκρυ πικρό ν’ακουμπήσω
Τη νύχτα αυτή τη σκληρή έλα να ψάξεις το φως μου»

Η Αμαδρυάδα μου με καλεί! Η ικεσία της σαν να έβαλε φτερά στα πόδια του .
Έφτασε κιόλας μπροστά στο ποτάμι. Το ποτάμι δεν υπήρχε πια. Στέρεψε.
Πόσο θα δίψαγε η Αμαδρυάδα του , σκέφθηκε με πόνο.
Λάθος.

Η Αμαδρυάδα του, η νύμφη που ζούσε αιώνες μέσα στο κορμό της ελιάς, έστεκε μπροστά του γυμνή χωρίς το λαδί της φόρεμα. Άδεια αγκαλιά τα κλαδιά της.

Ορσιφάντηηηη!Ούρλιαξε.

Έκανε ν’αγγίξει το κορμί της που άλλοτε έσφυζε από ζωντάνια. Η στάχτη μπήκε κάτω από το δέρμα του. Έφτασε βαθιά μες τη ψυχή του.

Στάχτη την έκανε και αυτή.
Τότε άκουσε πάλι τον θρήνο της αγάπης του:


« Μη μου ζωγραφίζετε άλλους βοριάδες στο στήθος
Τον Ζέφυρο στείλτε τον γλυκό
Μήπως της φωτιάς σβήσει το μίσος

Άγγελε μου, τη γλυκιά σου παλάμη έλα και δως μου
Δάκρυ πικρό ν’ακουμπήσω
Τη νύχτα αυτή τη σκληρή έλα να ψάξεις το φως μου»


Να μην την εγκαταλείψει του φώναζε! Άρχισε να σκάβει με μανία. Τα χέρια του μάτωσαν και πότισαν το χώμα. Όσο πιο βαθιά έσκαβε τόσο πιο δυνατά ακουγόταν το τραγούδι της.

Έφτασε ως τις πανάρχαιες ρίζες. Είναι ζωντανές! Αναφώνησε. Και τότε σταμάτησε και το τραγούδι. Δάκρυα κεχριμπαρένια κύλησαν από τα μάτια του, ενώθηκαν με το αίμα που έτρεχε από τα χέρια του και πότισαν και αυτά το χώμα.

Αποκαμωμένος ακούμπησε την πλάτη του στις ρίζες τις αγαπημένες.
Με την αγάπη του θα την έκανε πάλι να ανθίσει.

Πoιο αναπτυξιακό μοντέλο;;; Ποια κυβέρνηση;;

Είναι εύκολο να περάσεις τις καμένες δασικές εκτάσεις στην κατηγορία των πρώην καλλιεργήσιμων εκτάσεων, οι οποίες μπορούν στη συνέχεια να πωληθούν για οικιστική ανάπτυξη. Οι τοπικοί αξιωματούχοι είναι συχνά πρόθυμοι να εξαγοραστούν, ενώ οι πολιτικοί έχουν την τάση να δίνουν «αμνηστία» στους υπεύθυνους για τα αυθαίρετα κτίσματα κατά τη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων.

Οι μεγάλες πυρκαγιές που κατέστρεψαν το ένα έκτο του δασικού πλούτου της Ελλάδας έφεραν με δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα τη χρεοκοπία του αναπτυξιακού μοντέλου που εφαρμόζουμε. Με τις επιλογές μας οδηγούμαστε σε περιβαλλοντικό και κοινωνικό αδιέξοδο.

Όλοι γνωρίζουν πως καίγονται τις περισσότερες φορές τα δάση. Το ερώτημα είναι εάν έχουν το θάρρος να το πουν.. Η καταστροφή του δασικού πλούτου δεν είναι αποκλειστική υπόθεση της εκάστοτε κυβέρνησης γι’ αυτό άλλωστε οι μεγάλες πυρκαγιές δεν φαίνεται να επηρεάζουν καθοριστικά το αποτέλεσμα των εκλογών. Παρατηρήθηκε μία τάση φυγής ψηφοφόρων με οικολογικές και κοινωνικές ευαισθησίες από τα κόμματα εξουσίας προς την κατεύθυνση μικρότερων πολιτικών σχηματισμών. Αλλά τίποτα σημαντικό , τίποτα που να κάνει την διαφορά..

Το νέο μοντέλο νεοελληνικής οικονομικής ανάπτυξης «κάηκε» στις μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού. Η Αθήνα χωρίς των Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας θα κάνει νέο ρεκόρ ατμοσφαιρικής ρύπανσης και θα πέσει ακόμα πιο χαμηλά στη διεθνή αξιολόγηση της λειτουργικότητάς και της ποιότητας ζωής των κατοίκων και των επισκεπτών..

Χωρίς σεβασμό στο περιβάλλον και στην ιστορία μας θα οδηγηθούμε στο περιθώριο..

Στη ρωγμή του χρόνου

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη

Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις

Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ

Τα διδάγματα του Αυγούστου..

Τον Αύγουστο του 2007 όλοι οι Έλληνες θα τον θυμόμαστε για πάντα.. Θα τον θυμόμαστε με θλίψη και πόνο για τις δεκάδες ζωές που χάθηκαν στον πύρινο εφιάλτη. Θα τον θυμόμαστε με δέος για την ασύλληπτη καταστροφή, η ένταση και η έκταση της οποίας ξεπέρασαν τα ανθρώπινα μέτρα.Θα τον θυμόμαστε με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για την υπεράνθρωπη προσπάθεια εκατοντάδων ανθρώπων - πυροσβεστών, εθελοντών, και απλών πολιτών-, που έδωσαν με αυτοθυσία τη μάχη για να βοηθήσουν συνανθρώπους τους που κινδύνευαν, αλλά και για χιλιάδες άλλους, που επέδειξαν πρωτοφανή αλληλεγγύη και διάθεση προσφοράς για την ανακούφιση των πληγέντων...

Καταστρέφουν ότι πιο δικό μας..

Κάψανε την Ελλάδα μας και εμείς δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα...

*

Καταστρέφουν ότι πιο δικό μας.. ότι πιο πολύτιμο..

*

Ποιος τους δίνει το δικαίωμα να ριμάζουνε τις ζωές μας, να καίνε τα σπίτια μας;;

Τρίτη

Η καυτή.. η αφόρητη Τρίτη. Βρίσκεται ενδιάμεσα στη βδομάδα και στο πρόγραμμά σου..
Εξαντλημένη από το πρόγραμμα της εξεταστικής, διαβάσματος, δουλειάς, και ελαχίστου ύπνου. Να βρίσκομαι μέσα στο τρένο με δύο τσάντες γεμάτες βιβλία.

Η Θερμοκρασία και σήμερα θα ξεπεράσει τους 40 οC είπανε.. Μία Αθήνα καμήνι..
Είπα δεν θα ξανα αργήσω στη δουλειά και αυτό προσπαθώ να κάνω με πολύ κόπο.
Κουτουλάω και ακόμα είναι πολύ πρωί.
"Τρίτη είναι" σκέφτομαι... " αχ να ήτανε Πέμπτη.. που ανυπομονείς να έρθει και η επόμενη
μέρα για να σταματήσεις να δουλεύεις.. όχι όχι να 'τανε Παρασκευή καλύτερα.. που το απόγευμα έχεις καφεδάκι με τις φιλενάδες.."
"Πάντως όχι Τρίτη.. όχι Τετάρτη ούτε Τσαγκαρο Δευτέρα"

Στη δουλειά δεν με καταλαβαίνουν. Λες και είναι βαλτοί όλοι, δοκιμάζω τις αντοχές μου όπου
και αυτές έχουν στερέψει τώρα τελευταία.
Άλλα σου τάζουν στην αρχή όταν προσλαμβάνεσαι, όταν κερδίζεις με το σπαθί σου μια θέση στον ήλιο και άλλα συμβαίνουν στη συνέχεια. Δύο χρόνια πάνε τώρα..
Την αγαπώ αυτή τη δουλειά, τη νοιάζομαι και όμως είμαι αναλώσιμη.. Μου το δείχνουν όποτε πέσουν οι επιδόσεις μου. Όποτε κουραστώ.. "Μα είμαι και άνθρωπος"σκέφτομαι.

Κοιτάω έξω από το παράθυρο "Καλλιθέα" γράφει η ταμπέλα έχω ακόμα πέντε στάσεις. Όλα
μαζί τύχανε αυτό το καιρό. Και εγώ να τρέχω..
Αναλώσιμη..
Αναλώσιμη..
Το λέω για να το χορτάσω. Να το καταλάβω, να φύγουν οι ψευδαισθήσεις ότι και εκείνοι με νοιάζονται , εκτιμούν τις προσπάθειές μου.
Όμως όχι άλλο πράγμα η δουλειά. Η δουλειά είναι δουλειά .. δεν χωράει συναισθήματα

"Εκεί έξω πεινάει πολύς κόσμος καρδιά μου" μου λέει ο πατέρας μου όταν σκύβω το κεφάλι.
Και όσα δάκρυα κι αν θέλουν να τρέξουν από παράπονο τα σταματάω, έχει δίκιο σκέφτομαι..
Εξεπίτηδες το κάνουν κάθε τέτοια εποχή που έχω εξεταστική. Και όλα μέσα στο κεφάλι μου.. τι να πρωτο- αποστηθίσω.. τι να θυμάμαι.. εκκρεμότητες, συνεργάτες που πήραν τηλέφωνο, ή Αστικό ή Εργατικό Δίκαιο;

Θα ΄θελα να μπορούσα να εξαφανιστώ.. Θα 'θελα τα αφεντικά μου να μου έδιναν λίγες ώρες άδεια για να διαβάσω ( δεν συζητάω για μέρες.. όνειρο απατηλό)
Θα 'θελα να υπήρχε ανταπόκριση σε όλα αυτά που κάνω..
Όλη η μέρα κυμάνθηκε από 40 οC μέχρι 47 οC . Έβραζαν τα πάντα. Πέρασα ατελείωτες ώρες κάτω από το aircodition μα νοιώθω πεσμένη. Κ όχι από τους τυχερούς.
Φεύγουν οι ώρες άδικα και 'γω μένω με το καημό γιατί θέλω τόσο πολύ να διαβάσω.. :(

“Empezamos” θα πει ξεκινάμε..

Το σκέφτηκα πολύ πριν ανοίξω αυτό το blog.. Τελικά κατέληξα στην απόφαση ότι αστείρευτη αγάπη μου είναι η γραφή.. η δημιουργία.. η διατύπωση σκέψεων δικών μου και μη..
(Μάλλον πρέπει να μιλάω πολύ και στην πραγματικότητα..)


“Empezamos” θα πει ξεκινάμε..

Για που αλλού; Μα για Βαρκελώνη..


Σε μια εποχή που λατρεύει την επιστήμη και την τεχνολογία, εδώ υπάρχει ακόμα χώρος για τη μαγεία και το μεταφυσικό. Κάτω από την ομιχλώδη ατμόσφαιρα της κρύβονται οι πιο συναρπαστικές ιστορίες μυστηρίου. Στο δίπτυχο λογική και ευαισθησία επιλέξτε το δεύτερο και αφεθείτε στα θέλγητρά της

Η Βαρκελώνη είναι η πόλη των μοντερνιστών. Η γαλλική art nouneau βρήκε τη βασίλισσα της Καταλανίας τους καλύτερους εκφραστές της. Gaudi, Picasso, Miro … όλοι πέρασαν από εδώ αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια τους. Κτήρια γεμάτα χρώματα που μοιάζουν ζωντανά και μουσική από πλανόδιες μπάντες.. Μια πόλη που σφύζει από τέχνη και ζωντάνια..

Οι κάτοικοι εδώ είναι φιλικοί και αυθόρμητοι, κάποιες φορές λίγο παραπάνω από το κανονικό, τόσο ώστε υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθούν αγενείς, αν τα γούστα σας κλίνουν προς το γαλλικό πρότυπο που επιβάλλει τυπικότητες όπως ευχαριστώ ή παρακαλώ. Στη Βαρκελώνη αυτά περιορίζονται στη βασική χρήση. Ωστόσο τις ώρες παραμονής σας σε κάποιο bar θα ακούσετε τις πρόσχαρες «καλημέρες ή καλησπέρες» να απευθύνονται από τους νεοαφιχθέντες σ’ όλους τους υπόλοιπους πελάτες.

Gaudi, Dali, Picasso, Miro είναι μερικοί μόνο από τους διάσημους καλλιτέχνες, «παιδιά» της περίφημης σχολής των μοντερνιστών με έδρα την Βαρκελώνη. Ποιος δεν γνωρίζει τα περίφημα έργα του αρχιτέκτονα Antoni Gaudi, που κοσμούν τους δρόμους της Βαρκελώνης. Το ιδιαίτερο στυλ του δύσκολα περιγράφεται με λέξεις. Κυματιστές φόρμες, έντονα χρώματα και διακοσμητικά στοιχεία που παραπέμπουν σε παιδικά παραμύθια, όπως φρούτα ή λουλούδια, και σχεδόν παντού κολάζ από πολύχρωμα πλακάκια που καλύπτουν τμήματα προσόψεων, είτε πρόκειται για εκκλησίες είτε για κατοικίες. Τα κτήρια μοιάζουν ζωντανά και όταν τα κοιτάζει κανείς ταξιδεύει με όχημα τη φαντασία σε τόπους μαγικούς, σε μέρη όπου μια άλλη λογική κυριαρχεί… Πώς να εξηγήσεις εξάλλου τις ανθρωπόμορφες καμινάδες ή τις καλυμμένες με χρωματιστές πλάκες, σαν λέπια, σκεπές. Η διασκέδαση είναι τρόπος ζωής και φαίνεται σε κάθε δραστηριότητα και εκδήλωση της καθημερινότητας.

Vamos uva vuelta : θα πει πάμε μια βόλτα;;

Σενάριο απόδρασης…

Κάθε βιβλίο είναι ένα καινούργιο μεγάλο ταξίδι.

Ταξίδι σημαίνει ζωή. Τα ταξίδια μεγαλώνουν τη ζωή μας, την πλουτίζουν όπως άλλωστε κάνουν και τα βιβλία.

«Το βλέμμα της Δανάης ξεφύλλιζε ανόρεχτα κι αδιάφορα στα προάστια της Αθήνας.
Ξαφνικά η καρδιά της αναπήδησε. Πετάχτηκε πάνω κι έβγαλε το κεφάλι της σχεδόν έξω από το παράθυρο. Η κουρτίνα παρασυρμένη από το ρεύμα αέρα ήρθε και της έκρυψε την εικόνα. Την ακινητοποίησε μια απότομη κίνηση. Και τότε είδε εκεί, στον δρόμο που προχωρούσε παράλληλα με τις γραμμές, τη μηχανή του Πέτρου! Η καρδιά της πήγε να σπάσει! Ένιωθε τους χτύπους της να πιέζουν δυνατά τους κροτάφους. Ένα αίσθημα αναπάντεχης χαράς και συγχρόνως λύπης ήρθε να της κρατήσει συντροφιά. Σήκωσε τα χέρια της και χαιρέτησε ξανά και ξανά.

- Άνεμος! Είναι ο θεός Άνεμος! σκέφτηκε και με την αναστροφή του χεριού σκούπισε δυο ανυπόμονα ρυάκια πριν αυτά προλάβουν να γίνουν σταγόνες και να παρασυρθούν απ’ την ορμή του αέρα έξω από το ανοιχτό παράθυρο.»

(- Γυρίζω Σάββατο. Με την αμαξοστοιχία των οκτώ. Ονειρεύομαι στην αποβάθρα να δω τον Άνεμο καβάλα στη μηχανή του. Πεθύμησα την ανάσα σου και τη φωνή σου...)