Τρίτη

Η καυτή.. η αφόρητη Τρίτη. Βρίσκεται ενδιάμεσα στη βδομάδα και στο πρόγραμμά σου..
Εξαντλημένη από το πρόγραμμα της εξεταστικής, διαβάσματος, δουλειάς, και ελαχίστου ύπνου. Να βρίσκομαι μέσα στο τρένο με δύο τσάντες γεμάτες βιβλία.

Η Θερμοκρασία και σήμερα θα ξεπεράσει τους 40 οC είπανε.. Μία Αθήνα καμήνι..
Είπα δεν θα ξανα αργήσω στη δουλειά και αυτό προσπαθώ να κάνω με πολύ κόπο.
Κουτουλάω και ακόμα είναι πολύ πρωί.
"Τρίτη είναι" σκέφτομαι... " αχ να ήτανε Πέμπτη.. που ανυπομονείς να έρθει και η επόμενη
μέρα για να σταματήσεις να δουλεύεις.. όχι όχι να 'τανε Παρασκευή καλύτερα.. που το απόγευμα έχεις καφεδάκι με τις φιλενάδες.."
"Πάντως όχι Τρίτη.. όχι Τετάρτη ούτε Τσαγκαρο Δευτέρα"

Στη δουλειά δεν με καταλαβαίνουν. Λες και είναι βαλτοί όλοι, δοκιμάζω τις αντοχές μου όπου
και αυτές έχουν στερέψει τώρα τελευταία.
Άλλα σου τάζουν στην αρχή όταν προσλαμβάνεσαι, όταν κερδίζεις με το σπαθί σου μια θέση στον ήλιο και άλλα συμβαίνουν στη συνέχεια. Δύο χρόνια πάνε τώρα..
Την αγαπώ αυτή τη δουλειά, τη νοιάζομαι και όμως είμαι αναλώσιμη.. Μου το δείχνουν όποτε πέσουν οι επιδόσεις μου. Όποτε κουραστώ.. "Μα είμαι και άνθρωπος"σκέφτομαι.

Κοιτάω έξω από το παράθυρο "Καλλιθέα" γράφει η ταμπέλα έχω ακόμα πέντε στάσεις. Όλα
μαζί τύχανε αυτό το καιρό. Και εγώ να τρέχω..
Αναλώσιμη..
Αναλώσιμη..
Το λέω για να το χορτάσω. Να το καταλάβω, να φύγουν οι ψευδαισθήσεις ότι και εκείνοι με νοιάζονται , εκτιμούν τις προσπάθειές μου.
Όμως όχι άλλο πράγμα η δουλειά. Η δουλειά είναι δουλειά .. δεν χωράει συναισθήματα

"Εκεί έξω πεινάει πολύς κόσμος καρδιά μου" μου λέει ο πατέρας μου όταν σκύβω το κεφάλι.
Και όσα δάκρυα κι αν θέλουν να τρέξουν από παράπονο τα σταματάω, έχει δίκιο σκέφτομαι..
Εξεπίτηδες το κάνουν κάθε τέτοια εποχή που έχω εξεταστική. Και όλα μέσα στο κεφάλι μου.. τι να πρωτο- αποστηθίσω.. τι να θυμάμαι.. εκκρεμότητες, συνεργάτες που πήραν τηλέφωνο, ή Αστικό ή Εργατικό Δίκαιο;

Θα ΄θελα να μπορούσα να εξαφανιστώ.. Θα 'θελα τα αφεντικά μου να μου έδιναν λίγες ώρες άδεια για να διαβάσω ( δεν συζητάω για μέρες.. όνειρο απατηλό)
Θα 'θελα να υπήρχε ανταπόκριση σε όλα αυτά που κάνω..
Όλη η μέρα κυμάνθηκε από 40 οC μέχρι 47 οC . Έβραζαν τα πάντα. Πέρασα ατελείωτες ώρες κάτω από το aircodition μα νοιώθω πεσμένη. Κ όχι από τους τυχερούς.
Φεύγουν οι ώρες άδικα και 'γω μένω με το καημό γιατί θέλω τόσο πολύ να διαβάσω.. :(