Για την Ιστορία: Πόντος σημαίνει..

Η λέξη «Πόντος» είναι αρχαιοελληνική λέξη που σημαίνει «θάλασσα» και «Πόντιος» είναι «ο άνθρωπος της θάλασσας».

Από αυτές τις αρχαίες ελληνικές λέξεις πήρε το όνομα της και η οροσειρά αλλά και οι άνθρωποι που την κατοικούσαν, οι Πόντιοι.

Εδώ ήταν το μέρος όπου ο Ξενοφώντας και οι «μύριοι» βρήκαν καταφύγιο μετά την υποχώρηση τους από τη Μεσοποταμία το 400π.Χ. Ο μύθος του Ιάσονα και των Αργοναυτών για την αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος σχετίζεται με τους Πόντιους, όπως και ο μύθος του Ηρακλή που καταφέρνει να πάρει τη ζώνη της Αμαζόνας Ιππολύτης.

Ο φιλόσοφος Διογένης (περίπου 412-433 π.Χ.) που λέγεται ότι γυρνούσε με ένα φανάρι σε αναζήτηση ενός καλού ανθρώπου, καθώς και ο μεγάλος ιστορικός και γεωγράφος Στράβων (περίπου 63π.Χ.- 23μ.Χ.) ήταν αμφότεροι Πόντιοι.
Αυτοί ήταν οι Πόντιοι, ο λαός της μητέρας μου, και αυτή η ιστορία τους.

ΘΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ απλά να σας πω ότι αυτά που έπαθαν οι Πόντιοι οφείλονταν στο μίσος μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων και γι’ αυτό οι Τούρκοι μας έκαναν αυτά που μας έκαναν, αλλά δεν θα ήταν η αλήθεια. Τουλάχιστον, δεν ήταν αλήθεια στα μέρη τα δικά μας. Όλα τα γύρω χωριά ήταν τούρκικα και τουλάχιστον για όσο διάστημα θυμάμαι εγώ είχαμε ζήσει με τους Τούρκους χωρίς σημαντικά επεισόδια.

Υπήρχε μία περίεργη αντίφαση όταν αναλογιζόσουν από τη μία το γεμάτο βαρβαρότητες παρελθόν της τουρκικής ιστορίας και τις σημερινές ωμότητες κατά των Κούρδων και από την άλλη τον ζεστό και φιλόξενο λαό που συναντούσες τώρα πια μετά από χρόνια όταν επισκεπτόσουν τη χώρα. Από πού πήγαζε αυτή η βαρβαρότητα; Πως είχε ξεκινήσει; Όλες οι κοινότοπες απαντήσεις πέρασαν από το μυαλό μου, όπως η απληστία, η κατάκτηση και η κυριαρχία εδαφών, ο φόβος και ο φθόνος, αλλά αυτές ήταν απλά λέξεις. Ως συνήθως, ήταν δύσκολο να συμβιβαστεί κανείς με την αγριότητα στην ιστορία μιας χώρας και την ευγένεια που συναντούσε στους ανθρώπους της.