Δικά μου λόγια..

Από μικρή σκεφτόμουν ποια είμαι και τι κάνω.. τι θέλω να γίνω και που έχω καταλήξει ως τώρα..
Κάποτε ήμουν ευτυχισμένη με πολύ λίγα πράγματα, τώρα καταλήγω να νοιώθω δυστυχία και απογοήτευση πολύ πιο εύκολα από ότι ευτυχία..
Όσο μεγαλώνουν οι ανάγκες, τόσο πιο πολύπλοκα γίνονται τα πράγματα..
Στην ατζέντα μου, δεκάδες post it με την λέξη "θέλω" συνέχεια.. θέλω και αυτό , θέλω και εκείνο..

Άλλοθι ψάχνω να βρω , για να μπορεί ο εαυτός μου να εργάζεται συνέχεια με σκοπό να αποκτήσει και άλλα και άλλα και άλλα.. για να μην σκέφτεται.. για να μην πληγώνεται με συναισθήματα.. Για να περάσει και αυτή η δύσκολη περίοδος που περνάει..

Τι κατάφερα ;;; τίποτα... μιζέριασα.. πόνεσα.. μελαγχόλησα.. τι να τα κάνεις τα θέλω αν δεν έχεις διάθεση ψυχική, και ελπίδα μέσα σου.
Μα όλα κάνουν τον κύκλο τους.. Και όπως είναι γνωστό ο χαρακτήρας του ανθρώπου δεν αλλάζει. Όσο και αν προσπάθησα να καταφύγω σε ξένους ρόλους που δεν μου ταιριάζανε, είναι της ζωής το γραμμένο κάποια στιγμή να εμφανίζεται μπροστά στα μάτια σου, ποια ήσουν και τι έκανες..

Από μικρή τη χαρά την έβρισκα με πολύ μικρά πράγματα, ήξερα να νοιώθω ευτυχισμένη και να κάνω και τους δικούς μου ανθρώπους ευτυχισμένους.. Παραμέλησα πολλούς ανθρώπους.. εννοώ είχα ακόμα περισσότερα να τους δώσω και δεν τους τα έδωσα ως τώρα..
Καιρός να αναπληρώσω τα κενά, να γεμίσω περισσότερο τις στιγμές τους..

Πρωταρχικός στόχος: Πατέρας.. Μητέρα ... και οι δυο μικρότερες αδερφές..
Ύστερα: Κολλητή και ίσως κάπου .... αν χρειαστείς την παρουσία μου και εσύ....


«Και όταν έβλεπα ότι πάντα μόνο σιωπή έβγαινε από κει, έμπαινα ήσυχα μέσα και έκλεινα τα μάτια μου. Τα άνοιγα απότομα και έλπιζα ότι θα έβρισκα όρθιο εκεί τον πατέρα μου να κρατάει ένα πέταλο ή κάποιο εργαλείο, το πρόσωπο του αναψοκοκκινισμένο από τη δυνατή φωτιά, ενώ ο Παππούς θα δούλευε με δύναμη τα φυσερά που ζωντάνευαν με θόρυβο τη φωτιά»