Ιστορία του Πόντου!

Απόσπασμα από το βιβλίο της συγγραφέας Thea Halo «ούτε το όνομα μου»
Στο απόσπασμα η συγγραφέας κάνοντας ένα διάλογο με ένα δεκατετράχρονο Τούρκο μαθητή αναφέρει χαρακτηριστικά για τον αφανισμό των Ποντίων και των Ασσύριων καθώς και άλλων μειονοτήτων

«Ποια η γνώμη σου για το γεγονός ότι η βουλγαρική κυβέρνηση απέλασε όλους αυτούς τους Τούρκους» ρώτησε το αγόρι. «Δεν το βρίσκεις τρομερό;»

Η ερώτηση του με αιφνιδίασε. Δεν είχα κανένα σκοπό να αναμειχθώ σε πολιτικές συζητήσεις για όσο διάστημα θα βρισκόμουν στην Τουρκία. Αλλά είπα: «Εσύ τι νομίζεις για όσα έκανε η τουρκική κυβέρνηση στους Έλληνες και στους Αρμένιους παλιότερα;» Και όταν το είπα, κατάλαβα ότι το είπα χωρίς συναισθηματισμό, αλλά μάλλον με την ουδετερότητα που θα χαρακτήριζε ένα δημοσιογράφο και όχι την κόρη κάποιας από τα θύματα της τραγωδίας. Η συνειδητοποίηση αυτή λίγο με απασχόλησε και γύρισα να ακούσω τι θα μου απαντούσε το παιδί.
«Μα αυτό είναι διαφορετικό», είπε.
«Πως είναι διαφορετικό;»
«Οι Τούρκοι ζουν στην Βουλγαρία. Μερικοί γεννήθηκαν εκεί. Αυτή είναι η πατρίδα τους.» Το νεανικό του πρόσωπο ήταν ειλικρινές.
«Ναι», είπα «Έχεις δίκιο. Αυτό είναι διαφορετικό. Πολύ διαφορετικό. Στη Βουλγαρία, απλά έδιωξαν τους Τούρκους και τους επέτρεψαν να φύγουν ζωντανοί και με τα υπάρχοντά τους. Στην Τουρκία , εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες , Αρμένιοι και Ασσύριοι δολοφονήθηκαν, ενώ άλλοι υπέμειναν τις τρομερές πορείες θανάτου για να μπορέσουν να φύγουν.
Το στόμα του αγοριού έμεινε ορθάνοιχτο από την έκπληξη. «Αυτό δεν έγινε ποτέ» ,είπε «Δεν μπορεί να έχει γίνει!»
Έβλεπα ότι πίστευε όσα έλεγε και καταλάβαινα ότι είχα αρχίσει να ενοχλούμαι. Όχι μαζί του. Αυτό το κομμάτι της ιστορίας της Τουρκίας δεν το είχε μάθει, για προφανείς λόγους. Δεν είχαν άγνοια του παρελθόντος τους μόνο οι νέοι της Τουρκίας, αλλά η τουρκική κυβέρνηση κυριολεκτικά «εξαγόραζε την ιστορία της» στα αμερικάνικα πανεπιστήμια, κάνοντας μεγάλες δωρεές με αντάλλαγμα την αποσιώπηση του βάρβαρου παρελθόντος της στα προγράμματα σπουδών. Ήταν ένα παρελθόν που μέχρι και τον Χίτλερ είχε εμπνεύσει. «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;» είχε ρωτήσει ο Χίτλερ, δικαιολογώντας τις σφαγές των Εβραίων και των άλλων εχθρών. Σωστά. Ποιος γνώριζε καν την ύπαρξη των Ελλήνων Ποντίων;

Και για την ιστορία η γενοκτονία των Ποντίων και των άλλων χριστιανικών μειονοτήτων έγινε μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, όταν ο στρατηγός Μουσταφά Κεμάλ (που έγινε αργότερα γνωστός ως Ατατούρκ , δηλαδή «Πατέρας των Τούρκων») είχε νικήσει τους αντίπαλους και είχε την διακυβέρνηση της Τουρκίας.

Στην προσπάθεια του να εκσυγχρονίσει την Τουρκία στις νοοτροπίες της Δύσης έλαβε κάποια μέτρα.

Μέσα σε αυτά ήταν η σφαγή 1.500.000 Αρμενίων, 750.000 Ασσύριων και 353.000 Ποντίων Ελληνών, καθώς και οι σκληρές πορείες θανάτου προς την εξορία 1.500.000 Ελλήνων της Τουρκίας. Στις εξουθενωτικές αυτές πορείες θανάτου, αναρίθμητοι Πόντιοι έχασαν τη ζωή τους. Κι όλα αυτά την περίοδο 1915-1923. Αυτή η γενοκτονία , που κατ’ ευφημισμό μόνο ονομάστηκε «εθνική εκκαθάριση» και «επανεγκατάσταση», αφάνισε τις περισσότερες αν όχι όλες , χριστιανικές μειονότητες στην Τουρκία και σήμανε το τέλος της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού στη Μικρά Ασία, μετά από αδιάλειπτη παρουσία 3.000 ετών.

Εθνική εκκαθάριση ονομάσανε τις δολοφονίες τόσων εκατομυρίων ανθρώπων.. Το ξενιτεμό και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που υπέστησαν όσοι "τυχεροί" Έλληνες μες την ατυχία τους κατάφεραν να σωθούν από τις σφαγές..

Επανεγκατάσταση ονόμασαν την δωρεά των ματωμένων ελληνικών πόλεων και χωριών που ξανά μοίρασαν στους Τούρκους υπηκόους τους..

Θα συνεχίσω σε δεύτερο πόστ.. την στεναχώρια και την φρίκη που μου βγάζουν όλα αυτά..