Δελφίνια

Εισαγωγή:

Δεκάδες μύθοι μιλούν για τις ιδιαίτερες σχέσεις τους με θεούς και ανθρώπους. Σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς ήταν ζώα ιερά. Στην αρχαία Ελλάδα δελφίνια συνόδευαν τους θεούς Ποσειδώνα και Απόλλωνα. Οι αρχαίοι Έλληνες τα σέβονταν και τα λάτρευαν, καθώς μέσα από αυτά διδάσκονταν το σεβασμό στη ζωή και τον φυσικό κόσμο.

"Στο δελφίνι έχει δοθεί η ιδιότητα που αναζητούν όλοι οι φιλόσοφοι, η ανιδιοτελής συμπαράσταση και φιλία" έλεγε ο Πλούταρχος, ενώ ήταν ο Αριστοτέλης που πρώτος κατέγραψε ότι δεν είναι ψάρια, αλλά θηλαστικά όπως οι άνθρωποι.

"Τα δελφίνια συμβολίζουν την ελευθερία, την χαρά, τη δύναμη, το μεγαλείο της φύσης, την αρμονία και τον αλτρουισμό. Είναι πλάσματα που επικοινωνούν μεταξύ τους με ήχους ενώ χαρακτηρίζονται κοινωνικά πλάσματα προσόν που τον ίδιο τον άνθρωπο πολλές φορές τον έχουν σώσει από βέβαιο πνιγμό. Είναι οι πολύτιμοι Φίλοι μας ... 'Ο Λαός της Θάλασσας' όπως αποκαλούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι τα δελφίνια". (Αιμιλία Δρούγα)

Το δελφίνι που έσωσε τις φάλαινες

Μια πραγματικά απίστευτη ιστορία είδε το φως της δημοσιότητας. Ένα δελφίνι έσωσε δύο φάλαινες –πυγμαίους (μητέρα και παιδί) από βέβαιο θάνατο. Ο «Μοκκο» όπως αποκαλούν οι επιστήμονες της Νέας Ζηλανδίας το δελφίνι, κατάφερε να οδηγήσει τις α- προσανατολισμένες φάλαινες σε βαθιά νερά, αφού πρώτα τις σταμάτησε από το να φτάσουν στην παραλία, όπου –σίγουρα- θα εγκλωβίζονταν στα ρηχά νερά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος, πρόκειται για μοναδικό στα χρονικά φαινόμενο. Οι επιστήμονες προσπαθούσαν επί ώρες να αποτρέψουν τις φάλαινες από το να κατευθυνθούν στα αβαθύ. Για τον «Μόκκο» ήταν δουλειά λίγων λεπτών. Περίπου 700 φάλαινες βρίσκονται νεκρές στις παραλίες της Νέας Ζηλανδίας κάθε χρόνο.